විශේෂාංග

ශාමලා කුමාර් පාසල් අධ්‍යාපනය සම්බන්ධයෙන් යෝජිත විෂය නිර්දේශ වෙනස්කම් සම්බන්ධව මට ඇති මූලිකම ගැටළුවක් වන්නේ ඒවා සම්බන්ධයෙන් මහජන පරීක්ෂාවට බඳුන් කළහැකි කිසිදු ලේඛනයක් නොවීමයි. මහජන ආයතන මහජනතාවට වගවිය යුතුය. එහෙත් 9 වෙනි වසරට හඳුන්වා දීමට නියමිත ‘මනෝමිතික පරීක්ෂණ’ (psychometric tests) පිළිබඳ සාකච්ඡාවේදී මට යැපෙන්නට සිදුව ඇත්තේ Powerpoint ඉදිරිපත් කිරීමක්, ප්‍රවෘත්ති කොටස් කිහිපයක් සහ අමාත්‍යාංශ නිලධාරීන් […]

උදාරි අබේසිංහ සුහදත්වයේ සිට සියුම්ව දිගහැරෙන සතුරුකම් දක්වා ශාස්ත්‍රාලිකයන් විශ්ව විද්‍යාල පරිසරය තුළ මුහුණ දෙන අත්දැකීම් පරාසය සැළකූ විට, උසස් අධ්‍යාපන ආයතන වල සිටින කනිෂ්ඨ සාමාජිකයින්ට ආත්ම ගෞරවයක් සහිතව රැකියාව කිරීමට අවශ්‍ය පරිසරය සදා දී තිබෙන්නේද යන්න ඇසිය යුතු ප්‍රශ්නයකි. අපේ ශාස්ත්‍රීය පරිසර තුළ සාධාරණත්වය, ගෞරවය සහ පිළිගැනීම පෝෂණය කරනවාද, නැතිනම් ඒවා තුළ එම මූලධර්ම

හසිනි ලේකම්වසම්  ලංකාවේ කෘෂිකර්මාන්තය පිළිබඳව මේ දිනවල සිදුකෙරෙන මගේ ක්ෂේත්‍ර අධ්‍යයනය කෘෂිකර්මාන්තයට සෘජුව සම්බන්ධ නොවූ, එහෙත් ඒ කෙරෙහි බලපෑම් කරන බොහෝ කරුණු පිළිබඳව මා අවදි කොට ඇත. එදිනෙදා ගෘහස්ථ ජීවිතයේ සිදුවන දේ කෘෂිකාර්මික තීරණ වලට කෙසේ බලපෑම් කරන්නේද යන්න මම ඉගෙන ගනිමින් සිටිමි: වගා ණය හැමවිටම වගාව සඳහා පමණක්ම නොයෙදවෙන වග; පෞද්ගලික හා සමාජමය බැඳීම් කෘෂිකාර්මික

කෞශල්‍යා පෙරේරා 2024 මහ මැතිවරණයේදී බොහෝ විශ්වවිද්‍යාල කථිකාචාර්යවරු මැතිවරණ වේදිකාවල පෙනී සිටි අතර ඉන් පසු පාර්ලිමේන්තුවටද සැලකිය යුතු සංඛ්‍යාවක් තේරී පත් වූහ. ඔවුන්ගෙන් සමහරක් දැන් අමාත්‍ය ​ධූර දරති. තවත් සමහරු වෙනත් විවිධ ආයතනවල උසස් තනතුරු වලට පත් වී ඇත. එනි​සා, කථිකාචාර්යවරු වන අපි​ට, පන්තියක් ලෙස, හුරුපුරුදු මුහුණු ප්‍රවෘත්තිවල දැකීම දැන් පුදුමයක් නොවේ. මෙය විශ්ව විද්‍යාලය

අනුෂ්කා කහඳගමගේ මෑතකදී එළිදැක්වූ අධ්‍යාපන ප්‍රතිසංස්කරණ විද්වතුන්, පර්යේෂකයින්, ගුරුවරුන්, දෙමාපියන් සහ සිසුන් අතර සැලකිය යුතු කතාබහක් ඇති කර තිබේ. මෙම ප්‍රතිසංස්කරණ සඳහා දායක වීමට සෑම පාර්ෂවයකටම අවශ්‍යව ඇති නමුත්, නිසි ප්‍රවිචාරණ ක්‍රියාවලියක් හෝ, විධිමත් ලේඛනයක් නොමැතිව ඉදිරියට යමින්, රජය දිනෙන් දින වෙනස්වන පවර්පොයින්ට් ඉදිරිපත් කිරීමක් මත පමණක් විශ්වාසය තබයි. ප්‍රතිසංස්කරණ විනිවිද භාවයෙන් තොර වුවත්, සමාජ

ෆර්සානා හනීෆා 2015 මැයි 7 වැනිදා විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව විසින් ප්‍රකාශයට පත් කරන්නට යෙදුන චක්‍ර ලේඛයක මාතෘකාව වූයේ “ශ්‍රී ලාංකේය විශ්ව විද්‍යාල පද්ධතියේ ශාස්ත්‍රීය කාර්ය මණ්ඩලය වෙනුවෙන් ආචාර ධර්ම සහ වගවීමේ රාමුව” යන්නයි. එය සම්පාදනය කොට තිබුනේ කොමිසමේ තත්ත්ව සහතිකකරණ මණ්ඩලය විසිනි. එහි එක් කොටසක මාතෘකාව වූයේ “වැඩ පරිමාව ගණනය කිරීම සහ වැඩ

මෙම ලිපියෙන් අරමුණු කරන්නේ ස්නායුක බහුවිධතාව (neurodiversity) ආරම්භක ලක්ෂ්‍යයක් ලෙස ගෙන අපේ අධ්‍යාපන පද්ධතිය සියල්ලන් සඳහා වූ එකක් බවට කෙසේ පත් කරන්නේද යන්න පිළිබඳ සිතා බැලීමයි. මේ සඳහා ස්නායුක බහුවිධතාව යනු කුමක්ද යන්න නිර්වචනය කිරීම, ඔටිසම් (autism) තත්ත්වයේ විවිධ ප්‍රභේද අඩංගු පරාසය හඳුනා ගැනීම, සියල්ලන් සඳහා වූ අන්තර්ග්‍රහනීය අධ්‍යාපනයක් හඳුන්වා දීමෙහිලා ලංකාවේ පවතින අභියෝග මොනවාද යන්න සාකච්ඡා කිරීම මෙහිදී සිදු කෙරේ. මෙවැනි අභියෝග ජය ගත හැකි මාර්ගයක් ලෙස පෙන්වා දී ඇති විශ්වවිද්‍යාලවල ක්‍රියාත්මක තත්ත්ව සහතිකකරණ ක්‍රියාවලියෙහි දුර්වලතා විභාග කිරීමත් මෙහිදී අපේක්ෂා කෙරේ.

“මම අපේක්ෂා කරන දේ දැන් ඔබ දන්නා නිසා, ඒ මත පදනම්ව ඔබලා ලබාදුන් පිළිතුරු පිළිබඳව නැවත සිතා බලන්න.” මේ පසුගිය දිනක පන්ති කාමරයක් තුළ මා ලබාදුන් උපදෙසකි. එම අවස්ථාවේ මට සිතුනේ එම උපදෙස, ඉංග්‍රීසි දෙවන භාෂාවක් ලෙස ඉගෙන ගන්නා එම පන්ති කාමරය තුළ සිය තේරීම් පිළිබඳ සිතා බැලීමට සිසුන් යොමු කරවූ විවෘත ආරාධනයක් ලෙසයි. නමුත් වැඩිදුර සිතා බැලීමේදී මට පැහැදිලි වන කරුණක් වන්නේ මා විසින් ලබාදුන් එම නිදහස අදාළ වන්නේ, භාෂා කුසලතාව යැයි මා හඳුනා ගන්නා දේ ප්‍රශ්න කළ නොහැකි බව පිළිගන්නා අයට පමණක් බවයි. කොටින්ම කියන්නේ නම් ගුරුවරයා වශයෙන් මගේ අපේක්ෂාවන් මොනවාදැයි ඔවුන් දැනගත යුතු බව සන්නිවේදනය කිරීම තුළින් මා සිදුකොට ඇත්තේ ඔවුන්ගේ පිළිතුරු එක් පැත්තකට හැරවීමය. 

අද වනවිට කුමන අන්දමේ විරෝධතා ව්‍යාපාරයකට වුවද ආණ්ඩුව ප්‍රතිචාර දක්වන්නේ මර්දනය, එහි නායකයින් හට විවිධ ව්‍යාපාර හරහා සංවිධිත ප්‍රහාර එල්ල කිරීම, සහ වෙනත් අනේක විධ ක්‍රම වලින් බිය වැද්දීම ඔස්සේ අධෛර්යමත් කිරීමෙනි. මේ අතර ශක්තිමත්ම අවිය මානසික අවියකි