අර්ථාන්විත වූ දැනුම් සම්පාදන ක්රියාවලියක් අවශ්යයෙන්ම අපේ සමාජ, දේශපාලන හා ආර්ථික පද්ධතීන් පදනම්ව ඇති චින්තන දහරා අධ්යයනය කිරීමටත්, වැඩි දෙනාගේ යහපත සඳහා ඒවා ප්රගතිශීලී ලෙස වෙනස් කිරීමටත් උත්සහ කරයි. විචාරාත්මක සංවාදය, සමාජ සාධාරණත්වය සහ මානව විමුක්තිය වෙනුවෙන් අරගල කිරීම හා සබැඳි විශ්ව විද්යාලයේ භූමිකාව, මෙම කාර්යභාරය සමඟ ළඟින් බද්ධ වී ඇත. විශ්ව විද්යාලයක් මඟින් ලබාදෙන සියළුම ආකාරයේ අධ්යාපනය – මානව ශාස්ත්ර හා සමාජයීය විද්යා මෙන්ම STEM විෂයන්ද ඇතුළුව – සංකල්පීමය විමර්ශන කිරීමටත්, ඒ ඔස්සේ ‘දැනුම’ වශයෙන් අප වටහා ගන්නා දේ රාමු කරන සුසමාදර්ශ (paradigm) මෙන්ම, ‘වාස්තවික සත්යය’ හා ‘විද්යාව’ ලෙස එමඟින් යම් යම් ආකාරයේ ඥානයන් ඉහළට ඔසවා තබන හැටි විභාග කිරීමේ හැකියාව ලබාදීමටත් සුදුසු ආකාරයේ දැනුමක් වියයුතු වන්නේ එබැවිනි. වෙනත් වචන වලින් කියන්නේ නම්, විශ්ව විද්යාල අධ්යාපනයෙහි ප්රතිඵලයක් වශයෙන් සත්යය සහ දැනුමෙහි සාපේක්ෂ බවත්, ඒ අරබයා ඇති දේශපාලනයත් විනිවිද දැකිය හැකි ආකාරයේ දැනුමකින් විද්යාර්ථියා සන්නද්ධ විය යුතුය. එහෙත් විශ්ව විද්යාල අවකාශය තුළට වෙළඳපොළ අභිලාෂයන් ක්රමිකව සංක්රමණය වීම නිසා විශ්ව විද්යාලයේ මෙම භූමිකාව එන්න එන්නටම ඛාදනය වනවා පමණක් නොව, විශ්ව විද්යාලය ඇතුළත සිටින්නවුන් පවා එම අධ්යාපනය කුමනාකාරයේ එකක් වියයුතුදැයි යන්න පිළිබඳ දරන මතය පරිවර්තනයකටද ලක්ව තිබේ.